Alles komt in orde

Er zijn mensen die beweren dat ik van het avontuurlijke type ben. Of dat klopt, hangt waarschijnlijk af van de definitie die je gebruikt. Ik ben niet bang om er al eens alleen op uit te trekken, ook naar streken die je niet meteen in de categorie Standaard Reisbestemming vindt. Ik slaap daar dan al eens in een hut met kakkerlakken en ik eet daar dan al eens iets wat wij als een huisdier zouden categoriseren, maar veel zotter dan dat wordt het meestal niet.

Een tijdje terug (eigenlijk al een half jaar terug of zo, maar ik ben een trage publiceerder) ondernam ik een uitstap die ik zelf als een beetje avontuurlijk beschouw. Mij niet laten tegenhouden door een gebrek aan ervaring en kennis, heb ik mij een scooter gehuurd en ben ik een road trip aangevat van een aantal dagen (alleen op het einde weet je hoelang dat zal duren) in het noorden van Thailand. Dat avontuur werd voorafgegaan door twijfels (moet dat nu écht?), wat angst (ik ga toch niet overvallen worden?), en mijn verstand dat nee zei.

Maar de laatste maanden, tijdens voorgaande reizen, heb ik ervaren dat alles altijd in orde komt. Dankzij mijn compagnon de route heb ik vertrouwen gekregen hierin. Zonder benzine? Geen nood, er verkoopt iemand een liter aan de overkant. Platten band? No stress, we passeren wel een mecanieker. Niks geboekt? Er is altijd wel een plek om te slapen. Na zo’n dingen meegemaakt te hebben, kan je niet anders concluderen. Het komt allemaal wel in orde.

Je mag van een geluk spreken dat ik die les eerst geleerd heb, vooraleer ik met mijn smikkel over de asfalt scheurde en de scooter op mij tot stilstand kwam. Een fantastisch koppel stopt, Sakba en Mew, en nemen me mee naar hun gigantische bananenplantage in de prachtige bergen. Waar ze doen wat Thai het best kunnen: glimlachen, verzorgen, eten geven en zorgen dat je alleen maar kan denken: ‘alles komt in orde’.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~